دستور Tracert چیست؟

Tracert کامندی است که طراحی شده برای تعیین مسیری  که بسته های داده برای رسیدن به مقصد طی می کنند. tracert همه ی روترهایی را که بسته های داده در مسیر با آن برخورد خواهند داشت را برای کاربر نشان می دهد.در واقع زمانی که بسته های داده به مقصد نمی رسند و یا زمان پاسخ دستور ping زمانی طولانی وغیر عادی باشد از این دستور استفاده می کنیم.لازم به ذکر است که این کامند هم همانند کامند ping از پروتکل ICMP استفاده می کند.

این کامند به شما کمک می کند تا تعداد شبکه ها یا هاب های بین شما و کامپیوتر مقصد را بدانید.برای درک بهتر کاربرد این دستور یک مثال میزنم: فرض کنید که data packet ها یا همان بسته های داده از شرکت A تا شرکت B به طور معمول ۱۳ هاب را طی می کنند اما یک روز کاربران از سرعت پایین شبکه شاکی می شوند،زمانی که شما از این دستور استفاده می کنید متوجه می شوید که تعداد هاب ها به ۲۰ عدد افزایش یافته است که این به این  معناست که بسته ها مسیر دیگری را برای رسیدن به مقصد طی می کنند و این ممکن است به این علت باشد که مسیری که بسته ها به صورت معمول طی می کرده اند down شده باشد و بسته های داده ی شما برای رسیدن به مقصد مجبورند مسیر دیگری را طی کنند.درواقع در یک شرکت اگرهم شما برای داشتن یک شبکه ی خوب ، از تجهیزات خوب نیز استفاده کنید،اما به محض اینکه داده های شما وارد دنیای وسیع اینترنت شدند کسی نمی تواند تصمیم بگیرد که داده ها چه مسیری را برای رسیدن به مقصد طی کنند.به عبارتی پروسه ی مسیریابی یک پروسه ی پویا است اما با استفاده از این کامند می توانید متوجه شوید که مشکل در شبکه شما از کجا یا کدام روتر است.

برای استفاده از دستور tracert   اینگونه عمل میکنیم:

Tracert  ipaddress

یا

Tracert  hostname

همانطور که گفتم ، اگرچه این دستور نمی تواند علت رخ دادن مشکل را کشف کند اما میتواند نقطه ای را که مشکل در آنجا رخ داده است را پیدا کند،سپس دارندگان روترهای معیوب نسبت به برطرف کردن مشکل اقدام می کنند.استفاده از tracert ممکن است در ابتدا کمی گیج کننده باشد.زمانی که یک hostname یا یک ipaddress را tracert می کنیم اطلاعات مربوط به هاب ها در ۵ ستون نمایش داده می شود.در ستون اول ،تعداد هاب هایی که بسته ها رد می کنند را نشان می دهند.در ۳ ستون بعدی ،مدت زمانی که رسیدن بسته ها به روتر ها را نشان می دهد و در ستون آخر لیست کامل domain name هر روتر نشان داده می شود.

سوئیچ های Tracert

• -d : این سوئیچ مانع از تبدیل IP ها به hostname ها می شود.بدون استفاده از این سوئیچ برنامه همچنان کار می کند منتها با تبدیل IP مربوط به هر هاب به hostname آن که این عمل سرعت انجام پروسه را پایین می آورد.
• -h : با استفاده از این سوئیچ می توان حداکثر تعداد هاب های یک روتر را تعیین کرد.به صورت پیش فرض تعداد هاب هایی که بسته ها برای رسیدن به remote host رد می کنند ۳۰ عدد می باشد.اما در برخی موارد که لازم است این تعداد محدود شوند می توان از این سوئیچ استفاده کرد.
• -w : مدت زمانی را (براساس میلی ثانیه ) که طول می کشد تا یک برنامه منتظر پاسخ بماند را تعیین می کند. در مواقعی که مشکل پهنای باند داریم ، کم یا زیاد کردن این مدت زمان می تواند به ما کمک کند.
• -j :بدن استفاده از این سوئیچ،بسته ها از مسیری که به صورت پیش فرض برایشان در نظر گرفته شده عیور می کنند.زمانی که از این سوئیچ استفاده می کنید،tarcert همان مسیری را که برایش تعریف شده دنبال می کند و به کامپیوتر شما برمیگردد.به این option که Loose Source Rooting Option می گویند و کامند آن به صورت زیر اجرا می شود.

Tracert -j hop list