پروتکل کنترل انتقال / پروتکل اینترنت (TCP/IP)

TCP/IP (پروتکل انتقال / پروتکل اینترنت : Transmission control protocol/Internet protocol )

TCP/IP  یک پروتکل ساده نیست ، بلکه پروتکلی است ویژه که دارای زیر پروتکل هایی مانند TCP , IP , UDP , ARP  و . . . می باشد. معمولا مدیران شبکه به این دسته از پروتکل ها به اختصار TCP/IP  یا IP  می گویند.

TCP/IP  ابتدا در دهه ی ۱۹۶۰ توسط سازمان دفاع آمریکا برای شبکه ی آژانس پروژه های تحقیقاتی پیشرفته طراحی و ایجاد شد و به سرعت به خاطر هزینه های پایین برای برقراری ارتباط بین چندین پایانه ی کاری و طبیعت بازش گسترش یافت.واژه باز به مفهوم این است که توسعه دهندگان نرم افزار می توانند به راحتی و آزادانه به هسته ی پروتکل های آن دسترسی پیدا کرده و آن را مطابق نیاز خود تغییر دهند.سیستم عامل های شبکه مانند یونیکس و لینوکس معمولا از TCP/IP   به عنوان پروتکل پیشفرض استفاده می کنند.

اگر TCP/IP   قابلیت مسیر پذیری را نداشت هیچ گاه به شکل گسترده مورد استفاده قرار نمیگرفت.پروتکل که توانایی پوشش دادن بیشتر از دو شبکه محلی را دارند و می توانند اطلاعات  آدرس دهی لایه های شبکه را توسط مسیریاب تفسیر کنند قابل دست یابی (routable) نامیده می شوند.همه ی پروتکل ها این ویژگی را ندارند .برای نمونه پروتکل  NetBEUI  قابل دست یابی نیست و نمیتواند اطلاعات را بین دو بخش شبکه ، انتقال داده و در شبکه های بزرگ مورد استفاده قرار گیرد .

یکی دیگر از عوامل موفقیت TCP/IP   انعطاف پذیری قابل توجه اش می باشد به شکلی که می توان آن را به شکل  مجازی  روی هر ترکیبی از سیستم عامل ها یا رسانه های شبکه بدون نیاز به پیکربندی  پیچیده  اجرا کرد.

پروتکل های هسته ای TCP/IP  :

برخی از زیر پروتکل های TCP/IP   که در لایه ی شبکه یا انتقال مدل OSI  اجرا می شوند و خدمت های پایه ای را برای پروتکل های لایه های دیگر فراهم می کنند به پروتکل های هسته ای معروف می باشند.همانگونه  که  می دانید TCP  و IP  این پروتکل ها به شمار می روند که در آینده به بررسی آن ها می پردازیم.

source