Security Systems Training Platformاین مقاله به استانداردهای انواع شبکه های اترنت پرداخته است. به خاطر داشته باشید که تفاوت مهم فن آوری های تشریح شده توسط استانداردهای IEEE در چگونگی کد گذاری سیگنال ها در لایه ی فیزیکی آنها است. البته باید گفت شیوه های کد گذاری فراتر از مباحث این کتاب است، با این وجود روش های کد گذاری روی بازدهی حداکثر استاندارد، طول بخش شبکه و نیازمندی های کابل کشی تأثیر گذارند.
۱۰Base-T یکی از استانداردهای معروف شبکه ی اترنت بود که جایگزین فن آوری های Thicknet و Thinnet پیش از خود شد. در ۱۰Base-T، ۱۰ به حداکثر بازدهی یعنی ۱۰Mbps،Base به استفاده از باند پایه و T به رسانه ی زوج به هم تابیده ی قابل استفاده در شبکه اشاره دارد. در شبکه ی۱۰Base-T از یک جفت سیم درون کابل UTP برای ارسال و از جفت دیگر برای دریافت داده استفاده می شود. این دو جفت سیم به شبکه های۱۰Base-T اجازه می دهند تا انتقال دو طرفه را پیاده سازی کنند. شبکه ی۱۰Base-T به کابل دسته ی ۳ (Cat3) و یا بالاتر نیاز دارد.
گره های عضو شبکه ی اترنت۱۰Base-T به یک دستگاه مرکزی در مدل ستاره متصل می شوند و به همین خاطر هر کابل شبکه تنها دو دستگاه را به هم متصل می کند. این ویژگی، شبکه ی ۱۰Base-T را نسبت به شبکه های۱۰Base-2 و۱۰Base-5 در برابر خطا مقاوم تر و رفع عیب آنرا ساده تر کرده است.
۱۰Base-T از قانون ۳-۴-۵ شبکه پیروی می کند. این قانون بیانگر این است که بین دو گره متصل به هم، شبکه نمی تواند دارای بیشتر از ۵ بخش شبکه و ۴ دستگاه تکرار کننده بوده و تنها ۳ بخش از این ۵ بخش قابل استفاده می باشند. حداکثر طول یک بخش۱۰Base-T، ۱۰۰ متر است. برای بالا بردن این فاصله باید شبکه ی ستاره ای را به یک هاب یا سوییچ دیگر متصل کرد که در این حالت فرمی از همبندی های پیچیده به وجود می آید. با این شیوه حداکثر می توان پنج بخش شبکه را به شکل متوالی (حداکثر ۵۰۰ متر) به هم متصل کرد. شکل زیر شبکه ی اترنت ۱۰Base-T و حداکثر طول بخش ها را نشان می دهد.
۱۰۰Base-T (اترنت سریع) با گسترش شبکه و سنگین شدن ترافیک آن، محدودیت های شبکه های قدیمی اترنت ۱۰Base-T دست و پاگیر شد. نیاز به شبکه های محلی سریع تر موجب شد تا فن آوری۱۰Base-T جای خود را به شبکه های اترنت۱۰۰Base-T که به اترنت سریع نیز شناخته می شود دهد. ۱۰۰Base-T توسط استاندارد IEEE802.3u تعریف و شبکه های محلی را قادر به انتقال داده با نرخ ۱۰۰Mbps بدون نیاز به سرمایه گذاری هنگفت در زیر ساخت جدید می کند. ۱۰۰Base-T از انتقال باند پایه، همان همبندی ستاره ی ۱۰Base-T و رابط های RJ-45 استفاده می کند و بسته به نوع فن آوری ۱۰۰Base-T به کابل های دسته ی ۳، دسته ی ۵ و یا UTP نیاز دارد. مانند ۱۰Base-T، گره های عضو شبکه ی ۱۰Base-T در همبندی ستاره پیکر بندی می شوند. با این وجود بر خلاف شبکه های اترنت۱۰Base-T، شبکه های ۱۰Mbps، شبکه های ۱۰۰Mbps از قانون ۳-۴-۵ پیروی نمی کنند. به خاطر این که این شبکه ها از تجهیزات سریع تری استفاده می کنند، برای دوری از بروز خطا باید گره هابه هم نزدیک تر شوند. در شبکه های ۱۰۰Base-T حداکثر می توان به دو تکرار کننده، سه بخش شبکه را متصل کرد.طول هر بخش حداکثر ۱۰۰ متر می باشد؛ بنابراین مانند شکل زیر بیشترین فاصله ی بین دو گره ۳۰۰ متر است.
استاندارد رایج برای محاسبه ی توان عملیاتی یا بازدهی ۱۰۰Base-T با استفاده از کابل های زوج به هم تابیده، ۱۰۰Base-TX است. در مقایسه با ۱۰Base-T، این نوع شبکه، سیگنال ها را ۱۰ برابر سریع تر و متراکم تر در واحد زمان انتقال می دهد. ۱۰۰Base-TX به کابل های دسته ی ۵ یا بالاتر نیاز دارد. در کابل های مورد استفاده از هر دو جفت سیم برای دریافت و انتقال داده استفاده می شود و با توجه به ظرفیت های انتقال دو طرفه، پهنای باند شبکه های ۱۰۰Base-T به دو برابر یعنی ۲۰۰Mbps افزایش پیدا کرده است.
۱۰۰۰Base-T افزایش حجم داده ها و تعداد کاربران استفاده کننده از این داده ها موجب شده تا ۱۰۰Base-T نیز پاسخ گوی نیاز بسیاری از شبکه ها نباشد. به همین خاطر فن آوری اترنت نوعی انتقال داده با سرعت ۱Gbps که به اترنت گیگابیت معروف است را معرفی کرد. ۱۰۰۰Base-T استانداری برای دستیابی به بازدهی ۱۰ برابری نسبت به شبکه های اترنت استفاده کننده از کابل های مسی است که توسط استاندارد IEEE 802.3ab ارائه شده است. در ۱۰۰۰Base-TX، ۱۰۰۰ به ۱۰۰۰ مگابیت یا گیگا بیت بر ثانیه، Base به انتقال باند پایه و T به مبتنی بودن بر کابل زوج به هم تابیده اشاره دارد. با استفاده از چهار جفت سیم در دسته ی ۵ (Cat 5) یا دسته های بالاتر، ۱۰۰۰Base-T به توان عملیاتی بالائی در ارسال و دریافت داده ها دست پیدا کرده است. ۱۰۰۰Base-T از شمای کد گذاری متفاوتی نسبت به ۱۰۰Base-T استفاده می کند. یکی از توانایی ها بسیار عالی ۱۰۰۰Base-T این است که از کابل کشی دسته ی ۵ استفاده می کند و به راحتی می توان با اضافه کردن فن آوری ۱Gbps به شبکه ی ۱۰۰Base-T با کمترین وقفه خدمت دهی آنرا به ۱۰۰۰Base-T تبدیل کرد. طول بخش در شبکه های ۱۰۰۰Base-T حداکثر ۱۰۰ متر می باشد و تنها می توان از یک تکرار کننده استفاده کرد. بنابراین حداکثر فاصله ی بین دو گره در این شبکه ها ۲۰۰ متر است.
۱۰GBase-T در سال ۲۰۰۶، IEEE استاندارد ۸۰۲.۳an را برای انتقال ۱۰Gbps روی کابل های زوج به هم تابیده یا ۱۰Gbase-t ارائه کرد و فشار محدودیت های رسانه ی زوج به هم تابیده را در هم شکست. برای دست یابی به این نرخ انتقال باور نکردنی باید از کابل های دسته ی ۶ و ۷ استفاده شود و مانند استانداردهای دیگر شبکه، طول هر بخش در شبکه های ۱۰Gbase-t حداکثر ۱۰۰ متر می باشد. بارزترین مزیت ۱۰Gbase-t این است که با هزینه ی بسیار پایین تر از کابل فیبر نوری به نرخ انتقال داده ای خیلی سریعی می توان دست پیدا کرد. شاید نتوان از این فن آوری برای شبکه های بین شهری به خاطر محدودیت فاصله استفاده کرد ولی گزینه ی بسیار مناسبی برای اتصال دستگاه ها، رایانه های خدمتگزار و پایانه های کاری به شبکه محسوب می شود.
